အတိတ္ဆုိတဲ့ရထားက..
ဘယ္အခ်ိန္ကဘယ္လုိ..
ဘူတာကုိစုိက္လာလဲမသိဘူး..
................................
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေပါ့..
ရက္ရက္စက္စက္လွပါ၏..
လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕..ေတာင္ပံခတ္သံနဲ႕အတူ...
ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ..ငါႏွလုံးသားကုိ..ခုိးယူသြားတာေလ...
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေပါ့..
မာယာလည္းမတက္ဘူး..တည့္တည့္လည္းမေျပာဘူး..
ငါ့ရင္ထဲေတာ့..သံေယာဇဥ္မ်ိဳးေစ့..ပ်ိဳးသြားတာေလ..
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေပါ့..
မုိးစက္ေတြေအာက္မွာ..ရင္ခြင္တစ္ခုလုံး..
ကမ္းပါးမရွိေအာင္..တုိက္စားျပီး..သတိရျခင္းေတြနဲ႕..ေစ့စပ္ေပးခဲ့တာေလ
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေပါ့..
သကၠရာဇ္ႏွစ္ေထာင္..ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ..
လက္မွတ္မဝယ္ဘဲ..ၾသေအာ္ဆြဲ..ထြက္သြားခဲ့တာေလ..
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေပါ့..
အဖြင့္သံစဥ္ေတာင္..နားမေထာင္ရေသးဘူး..
ငါ့ႏွလုံးသားပရိသတ္ေတြကုိ..
Sorry နဲ႕စျပီး..No..ဆုိတဲ့စကားလုံးနဲ႕..ေဖ်ာ္ေျဖသြားခဲ့တာေလ..
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေပါ့..
ကၽြန္ေတာ့္သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာေလ...
အဲဒိသူငယ္ခ်င္းပါပဲ..
ငါ့ကုိ..အလြမ္းေတြနဲ႕..
ထိမ္းျမားေပးခဲ့တာ..
ေအာ္..အဲဒီသူငယ္ခ်င္းပါ
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေပါ့..
..............................................
No comments:
Post a Comment